Τελευταίο αφήσαμε το Μυστήριο αυτό, το οποίο και αυτό φυσικά ανάγεται στην Καινή Διαθήκη, όμως όπως καταλαβαίνεται είναι πολύ διαφορετικό από όλα τα άλλα. Ένας απλός χριστιανός, έχοντας όμως την Θεία Κλήση, ξεχωρίζεται από τους υπολοίπους πιστούς και αναλαμβάνει μέσω του Επισκόπου του τη διακονία της σωτηρίας του λαού του Θεού. Λαμβάνει το δώρο του Αγίου Πνεύματος και της Αποστολικής διαδοχής και συνεχίζει την ιερωσύνη του Χριστού στην Εκκλησία. Ο ιερέας γίνεται ποιμένας, πατέρας και πνευματικός. Προσεύχεται για εμάς και τελικά τελεί όλα τα Μυστήρια τα οποία σας περιγράψαμε παραπάνω. Μας βαφτίζει, μας μεταδίδει την Χάρη και την ευλογία του Θεού, μας διδάσκει για τον Χριστό και τις στρατιές των Αγίων Του και τέλος μας βοηθάει στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας. Αναλογιζόμενοι λοιπόν και εμείς το βάρος που κρατούν οι ιερείς μας στους ώμους τους, θα πρέπει να προσευχόμαστε για αυτούς και να τους τιμούμε, ως Πατέρες και ως εκπροσώπους του Χριστού μας στην γη, παρόλα τα πιθανά λάθη τους και τις δεδομένες αστοχίες τους, λόγω της ανθρώπινης και μόνο φύσης τους.
